Βίος Αγίων

Στις 12 Οκτωβρίου μνήμη του *Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου*

Ο Όσιος Συμεών γεννήθηκε το 949 στη Γαλάτη της Παφλαγονίας από γονείς ευσεβείς και εύπορους. Νωρίς πήγε στην Κων/πολη, κοντά στον θείο του, που κατείχε υψηλή θέση, όπου έτυχε καλής παιδείας.

Γνωρίστηκε με το μοναχό Συμεών της μονής Στουδίου, που έγινε ο πνευματικός του πατέρας. Μελετώντας τον Άγιο Μάρκο τον Ασκητή, του προξένησε εντύπωση το ακόλουθο απόφθεγμα:

*«Ἐὰν ζητᾷς ὠφέλεια, ἐπιμελήσου τὴ συνείδησή σου, κάνε ὅσα σοῦ λέει καὶ θὰ εὕρεις τὴν ὠφέλεια».*

Άρχισε αμέσως να κάνει ότι τον πρόσταζε η συνείδησή του. Και αυτή, τον παρακινούσε στα ανώτερα, έτσι ώστε αύξησε την προσευχή και την μελέτη μέχρι τα χαράματα.

Εκάρη μοναχός στη Μονή του Αγίου Μάμαντος και αργότερα έγινε και ηγούμενός της.

Αντιμετώπισε πολλές δυσάρεστες καταστάσεις και παρά τα πολλά καθήκοντά του στη μονή, εύρισκε καιρό να γράφει.

Κοιμήθηκε με ειρήνη το 1022.

Για τη θεολογική του κατάρτιση και δεινότητα ονομάστηκε Νέος Θεολόγος.

Στις 11 Οκτωβρίου μνήμη των *Αγίων Ζηναΐδας και Φιλονίλλας των αυταδέλφων.*

Οι Αγίες Ζηναΐδα και Φιλονίλλα ήταν αδελφές, από την Ταρσό της Κιλικίας. Ήταν γυναίκες που διακρίθηκαν για τη θερμή τους πίστη,  πολύ μορφωμένες και γνώριζαν την ιατρική τέχνη που εξασκούσαν με τρόπο εντελώς φιλανθρωπικό και φιλάδελφο. Θεράπευαν δωρεάν, και έτρεχαν αυτές στους ασθενείς και όχι το αντίθετο. Η θεραπευτική τους ικανότητα ενεργούσε πάντα με επιτυχία, ενισχυμένη από τη Θεία Χάρη.

Παράλληλα με την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών τους,  εργάζονταν και για την πίστη. Κοντά σε κάθε άρρωστο και στην οικογένειά του γίνονταν διδασκάλισσες του Ευαγγελίου. Ευτύχησαν μάλιστα να φέρουν αρκετούς στη χριστιανική πίστη.

Κάποτε έφτασαν στην πόλη Δημητριάδα, όπου και διέμειναν σε ένα σπήλαιο. Εκεί η Ζηναΐδα θεράπευε από κάθε ασθένεια. Η Φιλονίλλα έκανε μακροχρόνιες νηστείες και πραγματοποίησε πολλά θαύματα.

Και οι δυό Αγίες κοιμήθηκαν εν ειρήνη στο σπήλαιο.

Στις 8 Οκτωβρίου μνήμη της *Οσίας Ταϊσίας*

Η Οσία ήταν πολύ ωραία και η ίδια η  μητέρα της στην ηλικία των 17 ετών την έβαλε σε πορνείο. Η φήμη της ομορφιάς της απλώθηκε παντού.

Άκουσε σχετικά ο Αββάς Σεραπίων και αφού προσευχήθηκε στον Θεό, έβαλε κοσμικά ρούχα και πήγε να την συναντήσει.Την επισκέφθηκε, της μίλησε για τον Θεό και την μετάνοια. Με τη χάρη του Θεού πέτυχε το θαύμα!

Καυτά δάκρυα μετανοίας κύλησαν στα μάγουλα της Ταϊσίας. Αφού κατέστρεψε όσα είχε αποκτήσει από την ζωή της ατιμίας, ακολούθησε τον αββά που την παρέδωσε στην ηγουμένη παρθενώνα και κλείστηκε σε κελί. Έμεινε εκεί τρία χρόνια, με προθυμία, τρώγοντας λίγο ξερό ψωμί με λίγο νερό ανά 2 μέρες.

Βλέποντας ο Αββάς Σεραπίων τη μετάνοιά της και αφού είχε Θεία πληροφορία ότι η μετάνοιά της έγινε δεκτή από τον Θεό, την έβγαλε από το κελί της, ώστε να είναι πλέον με τις υπόλοιπες αδελφές.

Έζησε μαζί τους μόνο δεκαπέντε ημέρες και παρέδωσε τη ψυχή της στον Κύριο.

Στις 6 Οκτωβρίου, μνήμη του *Οσίου Κενδέα του θαυματουργού*

Ο Όσιος Κενδέας  είναι ένας από τους πολλούς Αλαµάνους (ξένους) Αγίους που ήλθαν από την Παλαιστίνη στην Κύπρο.

Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε μοναχός. Απεσύρθη τότε στην έρημο του Ιορδάνου και κατοίκησε μέσα σ' ένα μικρό σπήλαιο, σε τόπο κρημνώδη και δύσβατο, τρεφόμενος µε τρυφερούς βλαστούς δέντρων, όπως ακριβώς ο Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Εκεί µε τη χάρη του Θεού άρχισε να θαυματουργεί, λόγω  όμως των αραβικών επιδρομών  στην περιοχή της Παλαιστίνης και της Συρίας, βρήκε καταφύγιο στη μεγαλόνησο και εγκαταστάθηκε επάνω σε γκρεμό στην Πάφο και παρά τον πόλεμο που δεχόταν από το διάβολο, παρέμεινε εκεί ασκητεύοντας πριν πάει στο χωριό Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου, όπου υπάρχει και μοναστήρι του. Θεωρείται θαυματουργός, καθώς θεραπεύει από διάφορες ασθένειες και πόνους, προκαλεί βροχοπτώσεις και διώχνει δαιμόνια

Ο Όσιος πέθανε σε μεγάλη ηλικία. Στην  Πάφο υπάρχει μεγαλοπρεπής ναός του.

Στις 5 Οκτωβρίου μνήμη της *Οσίας Μεθοδίας της Κιμώλου*

Η Οσία, γεννημένη από γονείς θεοσεβείς στις 10 Νοεμβρίου 1865 στην  Κίμωλο των Κυκλάδων, ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειάς της. Βαπτίσθηκε Ειρήνη και από πολύ νεαρή ηλικία ξεχώριζε για την ευσέβεια, τη σεμνότητα και την αγάπη της προς την Εκκλησία.

Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, για να μη λυπήσει τους γονείς της, παντρεύτηκε έναν ναυτικό. Λίγο καιρό μετά το γάμο, ο άντρας της ναυάγησε κοντά στη Μικρά Ασία και τότε η Ειρήνη έγινε μοναχή στο ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας  μετονομασθείσα αντί Ειρήνης, Μεθοδία. Η χαρά της ήταν μεγάλη και ακολούθησε τα ευαγγελικά προστάγματα του Κυρίου με όλη της την ψυχή. Οι ασκητικοί της αγώνες ήταν μεγάλοι και αποτελούσε ζωντανό παράδειγμα για όλους. Η φήμη της μεγάλης της αρετής διαδόθηκε παντού και πλήθος γυναικών έβρισκαν πνευματικό καταφύγιο και λιμάνι. Εκτός των άλλων χαρισμάτων, αξιώθηκε από τον Θεό να κάνει θαύματα.

Απεβίωσε την 5/10/1908 σε ηλικία 43 ετών.

Την 4η Οκτωβρίου, μνήμη του *Αγίου Ιεροθέου, Επισκόπου Αθηνών*

Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (βλέπε 3 Οκτωβρίου), ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του.

Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής. Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών).

Στις 3 Οκτωβρίου μνήμη της *Αγίας Δαμάρεως της Αθηναίας*

Η Αγία Δάμαρις είναι η πρώτη Αθηναία, που μαζί με τον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη πίστεψαν στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου το 52 μ.Χ. Το όνομά της αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων.Το γεγονός αυτό, υποδεικνύει ότι πρόκειται για αξιόλογη προσωπικότητα και για γυναίκα με υψηλή κοινωνική θέση.

Είναι γεγονός ότι η χριστιανική κοινότητα των Αθηνών, στα χρόνια του Αποστόλου Παύλου, μόλις και διατηρούνταν ανάμεσα στον ειδωλολατρικό κόσμο των Αθηνών. Και ο Απόστολος Παύλος ουδέποτε τους επισκέφθηκε ξανά. Ωστόσο η Εκκλησία με επίσκοπο το Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον όποιο κατέστησε ο ίδιος ο Παύλος, εξακολουθούσε να υπάρχει και με τον καιρό να αναπτύσσεται. Σ' αυτό συνέβαλε και η Δάμαρις.

Ήταν μια ιεραποστολική ψυχή και ασκούσε με αμείωτο ζήλο την ιερή αυτή διακονία παντού, ιδιαίτερα ανάμεσα στον γυναικείο κόσμο.

Ακολουθία της συνέγραψε ο υμνογράφος π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Στις 2 Οκτωβρίου μνήμη τών *Αγίων Κυπριανού καί Ιουστίνης*

Ο Άγιος Κυπριανός ήταν πλούσιος, ευγενής, φιλόσοφος από την Καρχηδόνα και  έζησε στα χρόνια του Δεκίου (249 - 251)  εξασκώντας τη μαγική τέχνη στην Αντιόχεια.

Κάποτε ένας ειδωλολάτρης  ερωτεύτηκε μια Χριστιανή παρθένο, την Ιούστα. Η κοπέλα δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του κι εκείνος κατέφυγε στο διάσημο μάγο Κυπριανό. Όλα όμως τα μαγικά τεχνάσματα του Κυπριανού αποδείχθηκαν ανώφελα μπροστά στην σταθερή άρνηση της Χριστιανής κόρης. Παραδεχόμενος την χρεωκοπία της τέχνης του, έκαψε τα μαγικά του βιβλία ενώπιον του Επισκόπου Ανθίμου, ζητώντας να βαπτισθεί.

Έγινε ιερέας και τέλος εξελέγη και Επίσκοπος Καρχηδόνος. Μαζί του παρέλαβε και την Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα μετονομάζοντάς την Ιουστίνα. Έδειξε αποστολικό ζήλο και γι αυτό τον διέβαλαν στον Δέκιο.

Εξορίσθηκε στην Αντιόχεια, όπου και φυλακίσθηκε και αργότερα στη Νικομηδεία, όπου ο Κλαύδιος τον αποκεφάλισε μαζί με την Ιουστίνη.

Την 1η Οκτωβρίου μνήμη του *Αγίου Ανανία*

«Κάνετε υπακοή με όλη την καρδιά σας στον ακριβή κανόνα της χριστιανικής διδασκαλίας.» (Προς Ρωμαίους, ΣΤ' 17). Τέτοιος άνθρωπος υπακοής στο Θεό ήταν και ο απόστολος Ανανίας. Διότι, όταν ο Θεός του είπε με όραμα να συναντήσει το Σαύλο, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανών, έκανε υπακοή στον Κύριο. Αμέσως πήγε στην Ευθεία οδό και αναζήτησε το σπίτι του Ιούδα, όπου ήταν ο Σαύλος. Τον θεράπευσε, τον βάπτισε χριστιανό, και έπειτα αυτός, με το όνομα Παύλος, έγινε ο μέγας Απόστολος των Εθνών.

Κατόπιν ο Ανανίας πήγε στην Ελευθερούπολη, όπου με τη διδασκαλία του είλκυσε στο Χριστό πολυάριθμες ψυχές.

Η αποστολική του δράση, έκανε τον ηγεμόνα Λουκιανό να τον συλλάβει. Χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους προκειμένου να αλλαξοπιστήσει ο Ανανίας. Αλλά ο Άγιος έμεινε σταθερός στα χριστιανικά του φρονήματα. Τότε ο Λουκιανός αφού τον βασάνισε σκληρά, τον έβγαλε έξω από την πόλη και τον λιθοβόλησε. Έτσι, ο Ανανίας πήρε το αμαράντινο στεφάνι.

Στις 30 Σεπτεμβρίου μνήμη των *Αγίων Ριψιμίας και Γαϊανής*

Η Αγία Ριψιμία μαρτύρησε το 292 επί  Διοκλητιανού. Ήταν όμορφη, σεμνή (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, την καθηγουμένη της, στην Αρμενία.

Ο βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ο όποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. Οι απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, αφού την βασάνισαν φρικτά, στο τέλος έκοψαν το σώμα της σε μικρά κομμάτια. Έτσι η Αγία Ριψιμία, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον στεφανοδότη Χριστό.

Μαζί όμως με τη Ριψιμία, μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια και η γερόντισσα Γαΐανή, καθώς και 32 Παρθενομάρτυρες.

Τέλος, μαζί με τις Αγίες αυτές μαρτύρησαν και 70 άνδρες, που κρύβονταν σ' εκείνα τα μέρη.

Στις 29 Σεπτεμβρίου μνήμη του *Οσίου Κυριακού του αναχωρητή*

Ο Όσιος Κυριακός ήταν άνθρωπος που καλλιεργούσε την  ὑπομονή και την πραότητα. Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα μ.Χ., σε ιερατική οικογένεια, με   αδελφό τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο.

Σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου, όπου ο Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ο Γεράσιμος, ο Κυριακός επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη Λαύρα του Σουκά και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου.

Εκείνο που τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε. Εβδομήντα χρονών ο Κυριακός, έφυγε κι από εκεί και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Πέθανε 107 χρονών, και σε όλους έμεινε η ενθύμηση του ασκητή, που έδειχνε «πραότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους» (Προς Τίτον, γ' 2).

Στις 28 Σεπτεμβρίου εορτάζεται η σύναξη των *Οσιομαρτύρων και Οσίων των εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής Κρήτης.*

Οι Όσιοι αυτοί διέλαμψαν  κατά τούς δυσχειμέρους καιρούς της Ενετικής και Οθωμανικής κατοχής της Κρήτης. Εμφανίστηκαν σε πολλούς διηγούμενοι τον βίο και την εν Χριστώ τελείωσή τους.

Το 1993 στον αύλειο χώρο της Ιεράς Μονής ξεράθηκε ένα κυπαρίσσι. Όταν έγινε η εκρίζωση του δένδρου βρέθηκαν τάφοι και λείψανα τα οποία απέπνεαν ευωδία. Τότε πλήθυναν τα σημεία της εμφανείας τους σε μοναχές, ευσεβείς χριστιανούς, εργάτες, τεχνίτες και προσκυνητές από την Κρήτη και εκτός αυτής.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 2008  ο Σεβ. Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος καθαγίασε κατά την Θεία Λειτουργία την Ιερά Εικόνα των Οσιομαρτύρων και Μαρτύρων και καθιέρωσε την εορτή της συνάξεώς των.

Τα λείψανά τους, βρύουν ιάσεις.

Στις 27 Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Ακυλίνας*

Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη.

Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ' αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764 μ.Χ. σε ηλικία 19 ετών.

Στις 26 Σεπτεμβρίου μνήμη της *μεταστάσεως του Αγίου  Ιωάννου του Θεολόγου.*

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας.

Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, λέει σχετικά: «Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή.Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.»

Την 23η Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου Ιωάννου εξ Αγαρηνών*

Ο Άγιος αυτός νεομάρτυρας, γεννήθηκε στην Κόνιτσα  από γονείς Μουσουλμάνους. Είκοσι χρονών, μπήκε στο τάγμα των Δερβίσηδων, όπου ήταν και ο πατέρας του. Αφού έκανε αρκετά χρόνια στα Ιωάννινα, πήγε στο Βραχώρι (Αγρίνιο), όπου ξαφνικά όμως, άρχισε να ζει σαν χριστιανός, πέταξε τα ενδύματα του Δερβίση και ντύθηκε χριστιανικά.

Έπειτα πήγε στην Ιθάκη,  βαπτίστηκε με το όνομα Ιωάννης και όταν γύρισε στην Αιτωλία, παντρεύτηκε στο χωριό Μαχαλάς και έκανε το επάγγελμα του αγροφύλακα. Άδικα ο πατέρας του έστειλε απεσταλμένους να τον μεταπείσουν, αυτός τους έδιωξε.

Τότε συλλήφθηκε από τον Μουσελίμη του Βραχωρίου, στον όποιο ομολόγησε με θάρρος το χριστιανικό του όνομα και την αγάπη του στον Χριστό. Βασανίστηκε ανελέητα και τον αποκεφάλισαν στις 23 Σεπτεμβρίου 1814. Οι χριστιανοί τον έθαψαν σε ένα αγρόκτημα στο Βραχώρι και τα άγια λείψανα του τα μετέφεραν σε κρύπτη στην Ι.Μ. Προυσού που βρέθηκαν το 1974.

Την 22α Σεπτεμβρίου μνήμη του  *Αγίου Φωκά του κηπουρού.*

Ο Άγιος Φωκάς καταγόταν από την Σινώπη και καλλιεργούσε έναν κήπο με μεγάλη επιμέλεια. Με το μικρό του εισόδημα βοηθούσε τους φτωχούς.

Όταν κηρύχθηκε  διωγμός κατά των Χριστιανών, έστειλαν στρατιώτες για να τον συλλάβουν. Επειδή το σπίτι του Αγίου ήταν στο λιμάνι, φιλοξενούσε συχνά ταξιδιώτες. Έτσι δεν γνώρισε τους στρατιώτες και τους περιποιήθηκε. Αυτοί του ζήτησαν να τους υποδείξει τον Χριστιανό Φωκά για να τον αποκεφαλίσουν.

Ο Άγιος πήγε στο κήπο, ετοίμασε τον τάφο του και μετά τους αποκάλυψε την ταυτότητά του. Κατάπληκτοι οι στρατιώτες δίσταζαν να εκτελέσουν την εντολή, αλλά αυτός τους ενεθάρρυνε, λέγοντας ότι δε βαραίνει αυτούς η αμαρτία, αλλά τους εντολείς τους.

Στον τόπο του αποκεφαλισμού κτίστηκε ναός, όπου έβαλαν το θαυματουργό λείψανο του Αγίου.

Την 18η Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Αριάδνης*

Η Αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117 - 139 μ.Χ.), έγινε χριστιανή στη πόλη των Προμισέων της Φρυγίας και ήταν δούλα. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Τέρτυλος, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ημέρα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Τότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια.

Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο. Άλλες Συναξαριστικές πηγές, αναφέρουν ότι η ίδια η μάρτυς, παρεκάλεσε τον Θεό να ανοίξει μία πέτρα και να την δεχθή στην ρωγμή της. Εκεί μέσα η Αριάδνη ευχαριστώντας τον Θεό παρέδωσε το πνεύμα της. Τους διώκτες της θανάτωσαν με δόρατα Άγγελοι.

Τη 17η Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Σοφίας* και των τριών θυγατέρων της, *Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.*

Οι Αγίες μαρτύρησαν στα χρόνια του Αδριανού (117-138).

Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας διέταξε να τις συλλάβουν.

Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Την ίδια στάση κράτησε η δεκάχρονη Ελπίδα και η εννιάχρονη Αγάπη που ομοίως αποκεφαλίστηκαν.

Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, τις ενταφίασε με τιμές και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός την άκουσε και παρέδωσε το πνεύμα πάνω στους τάφους τους.

Την 16η Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Μελιτινής*

Η Αγία Μελιτινή, έζησε στη Μαρκιανούπολη της Θράκης, στα χρόνια της βασιλείας του Αντωνίνου (138-161μ.Χ.).

Η Μελιτινή, επειδή κήρυττε το Ευαγγέλιο, συνελήφθη από τον Αντίοχο, άρχοντα της πόλης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο σκληρούς πολέμιους των χριστιανών.

Ο Αντίοχος προσπάθησε, να την κάνει, να αλλάξει πίστη αλλά δεν τα κατάφερε. Αντί να αλλαξοπιστήσει, η Αγία Μελιτινή κατάφερε, να διδάξει το Ευαγγέλιο και να κάνει χριστιανή την σύζυγο του Αντιόχου. Όταν το έμαθε ο Αντίοχος, τις αποκεφάλισε και τις δυο.

Κάποιος ευσεβής χριστιανός ο Ακάκιος, πήρε το ιερό  λείψανο της μάρτυρος, με σκοπό να το μεταφέρει στην πατρίδα του .

Κατά το θαλάσσιο όμως ταξίδι ο Ακάκιος αρρώστησε και πέθανε. Tο πλοίο προσορμίστηκε και έδεσε σε κάποιο ακρωτήριο της νήσου Λήμνου. Εκεί οι ναυτικοί και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής ενταφίασαν το λείψανο της Αγίας μάρτυρος και δίπλα στον τάφο της, ενταφίασαν και το φιλομάρτυρα Ακάκιο.

Την 15η Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου Νικήτα του Μεγαλομάρτυρος*

Ο Άγιος Νικήτας κατάγονταν από τους  Γότθους, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του ποταμού Δούναβη, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο οποίος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου:

«μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό» Και έτσι έγινε.

Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος.

Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε να τον βασανίσουν φρικτά και μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.

Την 11η Σεπτεμβρίου μνήμη του *Οσίου Ευφροσύνου του μάγειρα*

Αγράμματος και αγροίκος χωρικός ο Όσιος Ευφρόσυνος σε ανδρική ηλικία εγκατέλειψε τον κόσμο και εκάρη μοναχός σε κοινόβιο, όπου διακονούσε στο μαγειρείο. Με ταπείνωση και γενναιότητα καρδίας υπέμενε τους εξευτελισμούς και τις ταπεινώσεις από τους συμμοναστές του.

Στο κοινόβιο εκείνο υπήρχε κάποιος ενάρετος ιερεύς. Μία νύκτα, ενώ κοιμόταν, αρπάχθηκε ο νους του στον παράδεισο, σε μυροβόλο κήπο γεμάτο δένδρα και άνθη και στο μέσον βλέπει τον μάγειρα Ευφρόσυνο. Ήταν ο φύλακας του κήπου, που του έδωσε 3 μεγάλα μήλα.

Την επομένη βρήκε στο ναό τον Όσιο στη θέση του. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, διηγήθηκε στους μοναχούς όσα θαυμαστά έγιναν το προηγούμενο βράδυ και έκοψαν τα μήλα και έφαγαν όλοι. Όσοι ασθενούσαν αμέσως ιάθηκαν.

Όσο μιλούσε ο ιερέας, ο Όσιος έφυγε από την πλαϊνή πόρτα της εκκλησίας και δεν τον ξαναείδαν ποτέ.

Την 10 Σεπτεμβρίου μνήμη των *Αγίων Μηνοδώρας, Μητροδώρας και Νυμφοδώρας*

Οι Αγίες ήταν αδελφές από τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων έκαναν τις τρεις αδελφές να είναι καύχημα των χριστιανών ενώ οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν τις απασχολούσαν.

Για την αγάπη, λοιπόν του Χριστού, άφησαν την πατρίδα τους και πήγαν να κατοικήσουν σε ένα λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο τη σωφροσύνη τους. Γι' αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και έτρεχε κοντά τους πλήθος κόσμου.

Όταν το έμαθε αυτό ο έπαρχος Φρόντων, συνέλαβε τις τρεις αδελφές. Βλέποντας, τη φρόνηση και τη σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπισαν, διέταξε και τις βασάνισαν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Τα υπέμειναν με ανδρεία και έτσι ένδοξα παρέδωσαν της ψυχές τους στον Κύριο, το 290.  Ο έπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματά τους, αλλά κάηκε ο ίδιος, ενώ βροχή έσβησε τη φωτιά.

Την 9η Σεπτεμβρίου *σύναξη των  δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου.* 

Την  επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, εορτάζεται η σύναξη των δικαίων  γονέων της, διότι έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της Αγίας θυγατέρας τους.

Ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και  στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, από τη φυλή του Ιούδα. Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. Την  Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα.

Την 7η Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου Σώζοντος*

Ο Άγιος Σώζων γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αιώνα  στη Λυκαονία. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε ήταν πράος απέναντι τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». Μελετούσε την Αγία Γραφή, και όταν συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό.

 Κάποτε  πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε ο πράος Σώζων ταράχθηκε. Με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του  αγάλματος, το πούλησε και διαμοίρασε τα έσοδα στους φτωχούς. Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς αθώους. Όταν το έμαθε ο Σώζων, πήγε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε φτωχούς. Αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά και απήλθε προς Κύριον.

Την 6η Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Λυγερής της Νεομάρτυρος από την Χίο*

Η Αγία Λυγερή  γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνος στο χωριό Ανάβατος της Χίου. Ανατράφηκε με τα νάματα της Ορθοδοξίας, ενώ διακρινόταν για το ψυχοσωματικό της κάλλος, γεγονός που προκάλεσε την ερωτική έλξη του Τούρκου τυράννου. Παρά τις υποσχέσεις και τις πιέσεις του για πλούτη και τιμές, η Λυγερή έμεινε σταθερή στην πίστη της και αρνήθηκε τον γάμο.

Στις 6/9/1822,  ημέρα εορτασμού στον Ανάβατο Χίου του εν Χώναις θαύματος του αρχαγγέλου Μιχαήλ, κατέφθασαν στο χωριό οι ακόλουθοι του τυράννου, άρπαξαν βίαια  την Λυγερή για να την οδηγήσουν σ' αυτόν. Στη διαδρομή η Αγία αγκάλιασε με όλη της τη δύναμη ένα δένδρο, διακηρύσσοντας ότι δεν πρόκειται να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ένας ακόλουθος την αποκεφάλισε και με την τιμία της κεφαλή έφυγε προς την παραλία Ελίντα, όπου περίμενε ο Τούρκος τύραννος. Από το αίμα της, χάραξε η μητέρα της στα παρακείμενα βράχια τρείς σταυρούς, που ο ένας  διασώζεται ακόμα.

Την 5η  Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου*

Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, έζησε στα χρόνια του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας. Ήταν αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Σύζυγο είχε την Ελισάβετ και ήταν άτεκνοι.

Κάποια μέρα, την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου που του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού.

Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε και έκανε γιο. Όταν θέλησαν να δώσουν όνομα στο παιδί, ο Ζαχαρίας έγραψε πάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε λύθηκε η γλώσσα του και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό.

Βέβαια, η χάρη αυτή έγινε από το Θεό στο Ζαχαρία, διότι ήταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταὶς ἐντολαὶς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» (Λουκά, α' 6).

Την 4η Σεπτεμβρίου μνήμη της *Αγίας Ερμιόνης*

Ήταν μια από τις τέσσερις κόρες του αποστόλου Φιλίππου, που είχε και αυτή το προφητικό χάρισμα (Πράξ. κα’ και αφοσιώθηκε στο αποστολικό έργο.

Όταν πήγε μαζί με την αδελφή της Ευτυχίδα στην Έφεσο για να συναντήσει τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, βρήκε αντ' αυτού, που είχε αποβιώσει, τον μαθητή του Πετρώνιο, από τον οποίο διδάχτηκε και στηρίχτηκε περισσότερο στο ευαγγελικό έργο. Λέγεται μάλιστα, ότι κάποτε από την Έφεσο πέρασε ο Τραϊανός για να πάει να πολεμήσει τους Πέρσες, και άκουσε πολλά για το προφητικό χάρισμα της Ερμιόνης. Την κάλεσε λοιπόν για να προφητεύσει γι αυτόν. Η Ερμιόνη του είπε ότι θα νικήσει τους Πέρσες, αλλά τη βασιλεία των Ρωμαίων θα καταλάβει ο γαμπρός του Αδριανός, που πράγματι έγινε. Ο Τραϊανός διέταξε και βασάνισαν σκληρά την Ερμιόνη. Κατόπιν την παρέδωσε στους δήμιους για να τη θανατώσουν, αλλά αυτοί πίστεψαν στον Χριστό και την άφησαν ελεύθερη. Έτσι η Ερμιόνη πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στην Έφεσο.

Την 3η Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου Πολυδώρου του Νεομάρτυρα*

Κύπριος από τη Λευκωσία ο νεομάρτυρας Πολύδωρος, ταξίδευε στην Αίγυπτο και σ' άλλες χώρες, κάνοντας το επάγγελμα του πραματευτή.

Όταν το 1793  βρισκόταν στην Αίγυπτο, προσλήφθηκε γραμματέας από έναν αρνησίχριστο Ζακυνθηνό. Σε κάποια όμως διασκέδαση μαζί του, μέθυσε και αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν όμως συνήλθε μετανόησε πικρά, πήγε στη Βηρυτό και εξομολογήθηκε στον εκεί Αρχιερέα. Βρέθηκε στην Πτολεμαΐδα (Άκρι), όπου ανακοίνωσε στον εκεί Αρχιερέα τον πόθο του να μαρτυρήσει. Πέρασε από τη Χίο, τη Σμύρνη και τελικά στη Νέα Έφεσο, όπου μπροστά στον Μουφτή ομολόγησε τον Χριστό. Μετά από άγρια βασανιστήρια τον απαγχόνισαν. Ήταν Κυριακή, 3 Σεπτεμβρίου του 1794.  Το λείψανο του νεομάρτυρα ενταφιάστηκε κοντά στους τάφους των Αρμενίων.

Σήμερα η κάρα του Αγίου Πολύδωρου φυλάσσεται στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης Πλάκας στην Αθήνα.

Τη 2α Σεπτεμβρίου μνήμη του *Αγίου  Μάμαντος*

Ο Άγιος Μάμας γεννήθηκε στη Γάγγρα της Παφλαγονίας το 260 από γονείς χριστιανούς φυλακισμένους,  που πέθαναν προσευχόμενοι. Έτσι ο Μάμας, βρέφος ακόμα, έμεινε ορφανός. Όμως, μια πλούσια χριστιανή γυναίκα, η Αμμία, τον υιοθέτησε και τον ανέθρεψε με μητρική στοργή.  Επειδή δε ονόμαζε τη θετή του μητέρα συνεχώς μάμα, (δηλ. μαμά), ονομάστηκε Μάμας.

Όταν έγινε 15 χρονών, πιάστηκε από ειδωλολάτρες, διότι χωρίς φόβο, δημόσια, ομολογούσε το Χριστό. Τότε τον χτύπησαν αλύπητα. Κρέμασαν στο λαιμό του μολυβένιο βαρίδιο και τον έριξαν στη θάλασσα. Όμως με τη δύναμη του Θεού σώθηκε. Έπειτα τον ξανασυνέλαβαν και τον έριξαν σε αναμμένο καμίνι και μετά τροφή στα θηρία. Αλλά επειδή και απ' αυτά σώθηκε θαυματουργικά, διαπέρασαν την κοιλιά του με τρίαινα. Και έτσι μαρτυρικά και ένδοξα αναχώρησε απ' αυτή τη ζωή.

Την 1η Σεπτεμβρίου μνήμη του Οσίου *Νικολάου Κουρταλιώτη*

Ο Όσιος ασκήτευσε στη νότια και κεντρική Κρήτη και κοιμήθηκε  γύρω στο 1670.

Πληροφορίες για τη ζωή του διασώζονται μόνο στην προφορική παράδοση του νησιού και ιδιαίτερα στην επαρχία Αγίου Βασιλείου του νομού Ρεθύμνης, όπου βρίσκεται το Κουρταλιώτικο Φαράγγι. Στο μέσον του φαραγγιού, βρίσκεται ο μικρός ναΐσκος του οσίου, στον οποίο οι προσκυνητές κατεβαίνουν από σκάλα με μεγάλο αριθμό πέτρινων σκαλοπατιών. Εκεί κοντά, κατά την παράδοση, βρίσκεται και ο τάφος του, που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.

Από παιδί εμφάνισε τα πρώτα σημάδια της αγιότητάς του, κυρίως κατά την άσκηση της ελεημοσύνης, όταν έδινε σε πτωχούς τα αποθέματα τροφίμων του πατρικού του σπιτιού (αναφέρονται κουκιά και λάδι) κι όμως, τα πιθάρια βρίσκονταν πάντα γεμάτα.

Έφυγε στα φαράγγια της Κρήτης σε εφηβική ηλικία και ζώντας ασκητικά έφθασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Κοντά στο ναΐσκο εξέτεινε το χέρι του και θαυματουργικά ανέβλησαν πέντε πηγές.

Την 31η Αυγούστου μνήμη της ανακομιδής της *Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου*

Η μεταφορά της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου  έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε *Αγία Σωρός*. Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγό του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά, με  μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Πόλη. Ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο.

Στη συνέχεια η *Αγία Ζώνη* τεμαχίστηκε και ένα σωζόμενο σήμερα τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου , που αφιερώθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό (1354), ο οποίος στη συνέχεια  μόνασε στην Ι. Μ. Βατοπαιδίου.

Τα θαύματα που πραγματοποιεί η Τιμία Ζώνη είναι πολλά, ιδίως σε στείρες γυναίκες.

Την 30η Αυγούστου μνήμη των *Αγίων Αλεξάνδρου, Ιωάννου και Παύλου, Πατριαρχών Κων/πόλεως*

Ο Άγιος *Αλέξανδρος* όντας πρεσβύτερος, συμμετείχε στην Α' Οικουμενική σύνοδο, ως  αντιπρόσωπος του Πατριάρχη. Όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, για να διδάξει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά, και αυτός διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Το πρωί  που επρόκειτο να πάει ο Άρειος στο ναό, βρέθηκε νεκρός.

Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ.

Την 29η Αυγούστου μνήμη της *Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου*

Οὐκ ἐξεστὶ σοὶ ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». *Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ο όποιος ζει ακόμα*. Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, που αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, που ήταν γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου.

Ο Ηρώδης, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ο Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ότι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της. Τότε η αιμοβόρος Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη.

Πράγμα που τελικά έγινε. Έτσι, ο ένδοξος Πρόδρομος του Σωτήρα θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες.

Την 28η Αυγούστου μνήμη του *Οσίου Μωυσή του Αιθίοπος*

Ο όσιος Μωυσής ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου πλούσιου κτηματία. Είχε χαρακτήρα σκληρό, δύστροπο και καθημερινά δημιουργούσε πολλά προβλήματα, ώσπου το αφεντικό του αγανάκτησε και τον πέταξε στον δρόμο. Ο Μωυσής βρήκε καταφύγιο σε μια ληστοσυμμορία και με την τεράστια σωματική του δύναμη δεν άργησε να επιβληθεί και να γίνει ο αρχηγός της.

Κάποτε, κυνηγημένος για τα πολλά του εγκλήματα, πήγε να κρυφτεί βαθειά στην έρημο όπου ζούσαν οι πιο ονομαστοί ασκητές. Η συναναστροφή του με τους αγίους τον έκανε σιγά - σιγά να ημερεύσει. Τον επισκίασε η Χάρη του Θεού,  μαλάκωσε η καρδιά του, μετανόησε πραγματικά και ζήτησε την λύτρωση. Η αλλαγή του ήταν ριζική και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε στα μέτρα των μεγάλων Πατέρων της ερήμου. Μετά το βάπτισμα αξιώθηκε να λάβει και την Χάρη της Ιεροσύνης.

Σε ηλικία 75 ετών έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή με τρόπο βίαιο και μαρτυρικό, από ληστές που του επιτέθηκαν στο σπήλαιο που ασκήτευε.

Την 26η Αυγούστου μνήμη των *Αγίων  Μαρτύρων Ανδριανού και Ναταλίας*

Ο Άγιος Αδριανός, από τη Νικομήδεια, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Μαξιμιανού και ήταν παντρεμένος με την Ναταλία. Μια μέρα είδε 23 χριστιανούς, να είναι έτοιμοι να μαρτυρήσουν για την πίστη τους. Ο 28χρονος Αδριανός, εντυπωσιάστηκε από αυτά πού άκουσε και δήλωσε στους ειδωλολάτρες ότι είναι κι' αυτός χριστιανός. Αμέσως τον έπιασαν και τον έκλεισαν στην φυλακή. Εκεί πήγε η Ναταλία να του συμπαρασταθεί και να του πει να μην λυγίσει. Στην συνέχεια, αφού υπέμεινε πολλά και φρικτά βασανιστήρια παρέδωσε το πνεύμα του. 

Αξιοσημείωτο είναι, ότι όταν οι ειδωλολάτρες επιχείρησαν να του κάψουν το σώμα, ξέσπασε μία δυνατή νεροποντή η οποία έσβησε τη φωτιά. Το σώμα του ενταφιάστηκε από την γυναίκα του την Ναταλία, η οποία μετά από λίγο καιρό θάφτηκε δίπλα του, αφού μαρτύρησε και αυτή για τον Χριστό.

Την 25η Αυγούστου μνήμη τού *Αγίου Αποστόλου Τίτου, πρώτου Επισκόπου Κρήτης*

Ο Απόστολος Τίτος, ήταν Έλληνας στην καταγωγή, και πολύ μορφωμένος. Έγινε χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο, με τον οποίο και συνεργάστηκε, στην διάδοση του Ευαγγελίου. Τον ακολούθησε στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν επιφορτίστηκε να πάει στην Κόρινθο για να δει την κατάσταση της εκεί Εκκλησίας. Στην επιστροφή του, συνάντησε τον Απόστολο Παύλο στην Μακεδονία και μετά πήγαν μαζί στην Κρήτη, όπου εκεί ο Παύλος τον έκανε επίσκοπο του νησιού και του είπε να κάνει και ιερείς για όλο το νησί. Ο Παύλος του έστειλε και την γνωστή προς Τίτον επιστολή, από την οποία γνωρίζουμε, ότι ο Έλληνας μαθητής του Παύλου είναι «τέκνον του γνήσιον». Από την ίδια επιστολή του μαθαίνουμε ότι ο Τίτος είχε λαμπρούς συνεργάτες στην Κρήτη, τον Ζηνά τον νομικό και τον περίφημο Απολλώ. Απεβίωσε το έτος 105 μ.χ.

Την 24η Αυγούστου μνήμη του *Αγίου Κοσμά του Αιτωλού*

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης, κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 και 20 ετών πήγε στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει, μετά  έγινε μοναχός στη Μονή Φιλόθεου, (1759) και κατόπιν Ιερομόναχος.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Πήγε στην Πόλη, όπου πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ και όργωσε την Ελλάδα στην κυριολεξία.

Απ' οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, της Β. Ηπείρου το 1779 . Το λείψανό του το έριξαν στα νερά του Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, αυτό επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ετάφη στη Μονή της Θεοτόκου στην Αρδονίτσα της Β. Ηπείρου.

Την 23η Αυγούστου *Απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου*

Στα 1600  Μοναχοί από την Ι. Μ. της Πάτμου φτάνουν στους Λειψούς  της Δωδεκανήσου και χτίζουν σε το εξωμονάστηρο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ». Η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου.

Τον Απρίλιο του 1943 η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.

Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον».

Την 22α Αυγούστου μνήμη της *ευρέσεως της Τιμίας Κάρας του Οσίου Συμεών*

Το 1594  ο Όσιος Συμεών, ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου Αγ. Όρους, κοιμήθηκε και κηδεύτηκε στο ναό της Θεοτόκου της Χάλκης και ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων.

Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, μοναχοί από το μοναστήρι του Οσίου πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για την  εκταφή και να μεταφέρουν τα ιερά του λείψανα στον τόπο της ασκήσεώς του. Τα κόκκαλά του που ευωδίαζαν, τοποθετήθηκαν σε λάρνακα ενώ η αγία του κάρα  σε ειδικό πολύτιμο κουβούκλιο. Μετέφεραν τα λείψανα στο μοναστήρι, όπου και έγιναν μεγάλο προσκύνημα από τους σκλαβωμένους Έλληνες.

Στον  εμφύλιο πόλεμο (1945 - 1949), δύο αντάρτες έκλεψαν το  κουβούκλιο με την κάρα του Οσίου καθώς και πολύτιμα κειμήλια και τα έκρυψαν  σε ένα βαρέλι κοντά στο μοναστήρι.

Τον Αύγουστο του 1952 πήγαν να πάρουν τα κλοπιμαία, αλλά μέσα στο βαρέλι είχαν φωλιάσει σφήκες. Ο ένας πέθανε επί τόπου, ο δε άλλος, νοσηλεύθηκε και πριν πεθάνει, εξομολογήθηκε στον ηγούμενο τα σχετικά.

Την 21η Αυγούστου μνήμη του *Αποστόλου Θαδδαίου*

Εβραίος από την Έδεσσα ο Απόστολος Θαδδαίος, πολύ μορφωμένος στις θείες Γραφές, ανέβηκε στην Ιερουσαλήμ την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Εντυπωσιάστηκε από το κήρυγμά του και την αγγελική του ζωή, και βαπτίστηκε απ' αυτόν. Μετά όμως, άκουσε τη διδασκαλία, είδε τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τον ακολούθησε μέχρι το σωτήριο Πάθος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, επέστρεψε στην πατρίδα του Έδεσσα. Εκεί, αφού καθάρισε από τη λέπρα τον τοπάρχη Αύγαρο τον βάπτισε χριστιανό. Αφού δίδαξε και φώτισε με το λόγο της αληθείας πολλούς και ίδρυσε πολλές εκκλησίες στις πόλεις της Συρίας, έφθασε στη Βηρυτό. Ο Θαδδαίος και εκεί με τη χάρη του Θεού δίδαξε το Ευαγγέλιο και βάπτισε πολλούς. Τελικά, εκεί παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του.

Την 20η Αυγούστου μνήμη του *Νεομάρτυρα Θεοχάρη*

Το 1740 εκδόθηκε διάταγμα συγκέντρωσης των αγοριών των χριστιανών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα σ' αυτά βρέθηκε και ο ορφανός Θεοχάρης. Ο δικαστής της Νεάπολης (Νέβσεχηρ) Καππαδοκίας, είδε τον Θεοχάρη και τον πήρε σπίτι του να περιποιείται τα ζώα.

Από την ευσέβεια και την ομορφιά του Θεοχάρη, ο δικαστής του πρότεινε να γίνει γαμπρός του, αφού γίνει πρώτα μωαμεθανός. Ο Θεοχάρης με θάρρος απάντησε. «Αφέντη μου, εγώ γεννήθηκα χριστιανός, και δεν μπορώ να αρνηθώ την πίστη του Σωτήρα μου και των πατέρων μου». Ο δικαστής προσβλήθηκε και τον απείλησε με βασανιστήρια. Τότε ο Θεοχάρης έτρεξε στο Ναό του Αγ. Γεωργίου και μετάλαβε των αχράντων Μυστηρίων.  Ο δικαστής επανέλαβε την πρότασή του  αλλά ο Θεοχάρης σταθερά αρνήθηκε, οπότε μετά από σκληρά βασανιστήρια, τον λιθοβόλησαν και κατόπιν τον απαγχόνισαν, μεσημέρι στις 20 Αυγούστου 1740.

Το 1923 τα λείψανα του Αγ. Θεοχάρη ήλθαν στη Θεσ/νίκη στο ναό της Αγ. Αικατερίνης.

Τη 19η Αυγούστου μνήμη του *Οσίου Θεοφάνη του νέου και θαυματουργού*

Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε στα Ιωάννινα αρχές του 16ου αιώνα. Νέος έφυγε για το Άγιον Όρος στη Μονή του Δοχειαρίου, όπου η αρετή του τον κατέστησε ηγούμενο. Ήταν δίκαιος με στοργική πατρική αγάπη πρός τα τέκνα που του έδωσε ο Θεός για να τα βάλει στον Παράδεισο!

Πήγε στην Κων/πολη και κατάφερε να ελευθερώσει τον ανιψιό του από τους Τούρκους που τον είχαν αρπάξει. Επέστρεψαν στη Μονή, αλλά έφυγαν για τη σκήτη της Βέροιας για να μην εκδικηθούν οι Τούρκοι την αδελφότητα.

Στη Σκήτη έχτισε το Κάθισμα της Παναγίας που συγκέντρωσε πλήθος υποτακτικών, γι'αυτό έχτισε  και τη Μονή των Ταξιαρχών στη Νάουσα. Πέρασε τα επόμενα χρόνια πηγαινοερχόμενος ανάμεσά τους. Προς το τέλος της ζωής του απομονώθηκε στο Κάθισμα της Παναγίας και κοιμήθηκε οσιακά στις 19 Αυγούστου. Είναι πολιούχος της Νάουσας.

Τη 18η Αυγούστου μνήμη του *Αγίου Κωνσταντίνου από την Καππούα της Θεσσαλίας*

Ο Άγιος ήταν μουσουλμάνος γιος Τούρκου αξιωματούχου. Σε ηλικία είκοσι ετών μυήθηκε στα χριστιανικά δόγματα από κάποιον λόγιο μοναχό του μοναστηρίου της Καππούας «Άγιος Νικόλαος». Οταν δε έκρινε ότι είχε εδραιωθεί η πίστη του τουρκόπουλου στο Χριστό, το βάφτισε και το μετονόμασε Κωνσταντίνο.

Ο πατέρας του, κυνήγησε τους μοναχούς που κατέφυγαν στα Μετέωρα και έκαψε το Μοναστήρι.

Έκλεισε στο μπουντρούμι τον γιό του, περιμένοντας να επιστρέψει στην πατρώα πίστη.

Ο Κωνσταντίνος όμως παρέμενε πιστός στο Χριστό, και ο πατέρας του διέταξε σκληρότερα βασανιστήρια. Χωρίς αποτέλεσμα όμως, οπότε τον κρέμασαν στον πλάτανο έξω από την Καππούα. Τρεις φορές κόπηκε το σκοινί και τελικά απεκεφαλίσθη στις 18/8/1610 και ετάφη στη θέση "Τρία Δένδρα".

Τη 10η Αυγούστου μνήμη των  *Άγίων Λαυρεντίου αρχιδιακόνου, Ξύστου πάπα Ρώμης και Ιππολύτου*

Στον άρχιδιάκονο Λαυρέντιο είχαν εμπιστευθεί τη διαχείριση της περιουσίας της ρωμαϊκής εκκλησίας. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο πάπας Ρώμης Ξύστος ο Β', που καταγόταν από την Αθήνα, αποκεφαλίστηκε αφού πρώτος ομολόγησε τον Χριστό.

Κατόπιν ο Λαυρέντιος, σαν διαχειριστής της Εκκλησίας, διετάχθη να παραδώσει τους θησαυρούς της. Ο Λαυρέντιος δέχθηκε, και μετά από λίγο επέστρεψε με μια μεγάλη φάλαγγα αμαξών, γεμάτες φτωχούς, ορφανά και αναπήρους. Απάντησε  δε στον ηγεμόνα ότι σε όλους αυτούς τους πάσχοντες είναι αποταμιευμένοι οι θησαυροί της Εκκλησίας.

Εξαγριωμένοι τότε οι εθνικοί, έψησαν το Λαυρέντιο ζωντανό, πάνω σε σιδερένια σχάρα.

Το λείψανό του το παρέλαβε ο ευσεβής χριστιανός Ιππόλυτος. Όταν το έμαθε ο ηγεμόνας, διέταξε και τον έσυραν άγρια άλογα μέσα σε αγκάθια, και έτσι μαρτυρικά τελειώθηκε το 253 μ.Χ.

Την 9η Αυγούστου μνήμη του *Αποστόλου Ματθία*

Μετά την προδοσία και τον απαγχονισμό του Ιούδα και μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι έντεκα μαθητές με την Παναγία βρίσκονταν στο υπερώον. Τότε ο Πέτρος πρότεινε να εκλεγεί άλλος αντί του Ιούδα, από τους άνδρες που ακολουθούσαν υπηρετώντας το Χριστό. Η πρόταση έγινε δεκτή και τέθηκαν δύο υποψήφιοι: ο Ιωσήφ ο καλούμενος Βαρσαββάς και ο Ματθίας. Τότε έβαλαν κλήρο, και δίνοντας σε όλους εμάς παράδειγμα εναπόθεσης κάθε εκλογής μας στο Θεό, προσευχήθηκαν όλοι μαζί: «Συ Κύριε, που γνωρίζεις τις καρδιές όλων, φανέρωσε καθαρά εκείνον που εξέλεξες, ένα από αυτούς τους δύο, για να επωμισθεί το αξίωμα της αποστολικής διακονίας.

Στη συνέχεια ο κλήρος έπεσε στο Ματθία. Και έτσι προστέθηκε στους έντεκα Αποστόλους.

Από τη μετέπειτα ζωή του Ματθία, γνωρίζουμε ότι κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αιθιοπία, όπου και τελείωσε τη ζωή του μαρτυρικά.

Την 4η Αυγούστου μνήμη των *Αγίων επτά Παίδων εν Εφέσω*

Οι Άγιοι Επτά Παίδες : Μαξιμιλιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος, Κωνσταντίνος και Εξακουστοδιανός, έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251).

Όταν ξέσπασαν διωγμοί, οι επτά παίδες μοίρασαν την περιουσία τους στους πτωχούς, εγκατέλειψαν την πόλη και κρύφτηκαν σε μία σπηλιά. Έτσι δεν θα αναγκάζονταν να αρνηθούν την πίστη τους. Όταν όμως αντιλήφθηκαν ότι οι διώκτες τους πλησίαζαν στο καταφύγιό τους, προσευχήθηκαν στο Θεό να πεθάνουν για να μην πέσουν στα χέρια των διωκτών τους. Ο Θεός εισάκουσε τη δέηση τους. Ο δε βασιλιάς διέταξε να φραγεί η είσοδος της σπηλιάς.

Μετά από 194 χρόνια (περί το 446), εμφανίστηκε στην Έφεσο  αίρεση που δίδασκε κατά της ανάστασης νεκρών. Εκείνη την εποχή, κάποιο παιδί στην αγορά της Εφέσου αγόρασε ψωμί με νόμισμα του Δεκίου.Ανέκριναν το παιδί, που τους οδήγησε στη σπηλιά και βρήκαν ζωντανά και τα υπόλοιπα παιδιά.

Ήταν θαύμα Θεού που αποδείκνυε το αληθές της αναστάσεως.

Την 24η Ιουλίου μνήμη του *Αγίου Αθανασίου της Κίου*

Ο Άγιος Αθανάσιος ήταν πλούσιος και ευσεβής δημογέροντας στην Κίο της Βιθυνίας.

Ο Αθανάσιος, επειδή υπεράσπιζε τους συμπολίτες του από τη βαρεία φορολογία των Τούρκων, συκοφαντήθηκε ότι δήθεν είπε, ότι θα γίνει μουσουλμάνος. Προσκλήθηκε από τις αρχές της βασιλεύουσας και πιέστηκε πολύ να προδώσει τη χριστιανική του πίστη, προκειμένου να σωθεί. Ο Αθανάσιος όμως δεν αρνήθηκε τον Χριστό και μετά από σκληρά βασανιστήρια φυλακίστηκε. Αλλά επειδή και πάλι έμενε αμετακίνητος στην πίστη του, τον αποκεφάλισαν στις 24 Ιουλίου 1670 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος

Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ρωσίας περίπου το 1690 μ.Χ. Οι γονείς του τον βάπτισαν και τον ανέθρεψαν Χριστιανικά.

Όταν μεγάλωσε κατετάγη στο στρατό. Έλαβε μέρος στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων, όπου το 1711 μ.Χ., συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό, από το Προκόπι της Μικράς Ασίας.

Εκεί υπέμενε το ζυγό της σκλαβιάς με καρτερία λέγοντας:

Πιστεύω απόλυτα εις τον Κύριό μου Ιησού Χριστόν και τίποτε δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη Αυτού.

Ο Θεός, αφού είδε την σταθερή πίστη του, μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του αγά. Σιγά σιγά τον συμπάθησε. Τον έβαλε να κατοικεί σε μια γωνιά του στάβλου και να φροντίζει τα άλογα. Εκεί αναπαυόταν, ευχαριστώντας τον Θεό, διότι αξιώθηκε να έχει ως κλίνη τη φάτνη, όπως ο Ιησούς Χριστός.

Ο αφέντης κάποτε αποφάσισε να πάει στη Μέκκα για προσκύνημα. Αφού πέρασαν αρκετές ημέρες, η σύζυγός του προσκάλεσε στο σπίτι τους, συγγενείς και φίλους. Έκανε τραπέζι για να ευχηθούν να επιστρέψει ο άνδρας της υγιής στο σπίτι τους.