Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους
Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως
Είναι το μυστήριο της μετάνοιας μιας ψυχής, που συναισθάνεται την ευγνωμοσύνη αλλά και την ενοχή της ενώπιον του Χριστού, που σταυρώθηκε για να αναλάβει τις αμαρτίες μας και να μας επιστρέψει στον Παράδεισο. Ομολογεί κατόπιν ο άνθρωπος τις αμαρτίες του και υπόσχεται να αγωνιστεί για να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού με ακρίβεια και αγάπη.
Αμαρτία είναι η παράβαση του θελήματος του Θεού. Συχνά έρχονται στον εξομολόγο άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν κάνει σοβαρές αμαρτίες. Νομίζουν ότι αμαρτία είναι μόνον ο φόνος, η μοιχεία κλπ. Όμως η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η περιφρόνηση του Θεού. Και περιφρονεί κανείς το Θεό όταν δεν ενδιαφέρεται να μάθει το θέλημά Του και να το εφαρμόσει στη ζωή του. Έτσι απομακρύνεται σταδιακά από το Θεό και χάνει την ουράνια βασιλεία και μακαριότητα. Αυτό είναι ο πνευματικός θάνατος.
Κανείς δεν εφεύρε την εξομολόγηση! Μας την παρέδωσε ο ίδιος ο Χριστός, όταν έδωσε στους Αποστόλους εντολή να συγχωρούν αμαρτίες, εν ονόματι του Θεού. Από τότε οι Απόστολοι χειροθέτησαν τους επισκόπους και αυτοί με τη σειρά τους, τους ιερείς και ποιμένες μέχρι σήμερα. Όσο μεγάλος άγιος και να είναι κανείς, δεν σώζεται χωρίς την εξομολόγηση, γι’ αυτό και ανήκει στα υποχρεωτικά μυστήρια, όπως και το βάπτισμα.
Άλλο πράγμα να τα λες σε έναν φίλο σου, ή ακόμη και στο Θεό (αλλά δεν ξέρεις φυσικά αν σε ακούει, γιατί και ο Φαρισαίος μιλούσε, αλλά μόνον αυτός τα άκουγε!) και άλλο πράγμα να τα λές στον πνευματικό που είναι πρόσωπο μπροστά στα μάτια σου και εκπρόσωπος του Θεού εκείνη τη στιγμή. Η εξομολόγηση σβήνει τις αμαρτίες όλες «αν φυσικά είναι ειλικρινής η μετάνοια» και ο άνθρωπος ξαναφτάνει στη στιγμή του βαπτίσματος, δηλαδή όπως όταν ο Χριστός τον ξέπλυνε με το αίμα του και τον καθάρισε. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν χρωστάς στο Θεό και δεν πρόκειται να κριθείς, αλλά θα μπείς αυτόματα στη βασιλεία Του. Μάλλον η βασιλεία Του έχει έρθει ήδη από τώρα μέσα στην ψυχή σου.
Κανείς δεν είναι άξιος να μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και όποιος το κάνει αυτό όχι μόνον δεν ωφελείται αλλά βάζει κρίμα μεγάλο στο λαιμό του. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι για το λόγο ότι πολλοί κοινωνάνε απροετοίμαστοι, αρρωσταίνουν και μερικοί και πεθαίνουν. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η προετοιμασία πριν τη θεία Κοινωνία και μάλιστα με τον καθαρισμό της Εξομολόγησης.
Όταν προετοιμάζεσαι για εξομολόγηση, ζήτα από το Θεό να σου δώσει φώτιση και ταπείνωση, ώστε να μπορέσεις να δεις όλες τις αμαρτίες σου και να ξεριζώσεις τα πάθη από την ψυχή σου. Έπειτα όταν πέφτεις σε μια αμαρτία, μην περιμένεις να πας για εξομολόγηση για να μετανοήσεις, αλλά εκείνη τη στιγμή να ζητάς από το Θεό να σε συγχωρέσει και έτσι πάντοτε θα είσαι καθαρός. Τέλος όταν πας για εξομολόγηση θα πείς όλες τις αμαρτίες σου, ότι θυμάσαι από τη στιγμή που γεννήθηκες μέχρι σήμερα, χωρίς να κρύψεις το παραμικρό, όπως δεν κρύβεις από το γιατρό τις πληγές σου, επειδή ντρέπεσαι!
Είναι μεγάλη αμαρτία να ξεφύγει κάτι από τον πνευματικό, από τις αμαρτίες των άλλων, γι’ αυτό και η εκκλησία δεν δίνει αυτό το χάρισμα σε όλους τους ιερείς, αλλά μόνον σε εκείνους που είναι ικανοί και έχουν κάποια ηλικία και μόρφωση συνήθως. Πρόσεξε όμως γιατί είναι αμαρτία και εσύ ο ίδιος να λες τι σου είπε ο πνευματικός στην εξομολόγηση για τις αμαρτίες σου και τι κανόνα σου έβαλε να τηρήσεις και να το συγκρίνεις με άλλους ανθρώπους και να κρίνεις.
ΚΑΝΟΝΑΣ
Κανόνας είναι μια οδηγία που θα σου δώσει ο πνευματικός για να εφαρμόσεις και να βοηθηθείς στην πνευματική σου ζωή. Ας πούμε θα σου πει να λες κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς στην Παναγία ή το «Πάτερ ημών» κλπ. ή να λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τριάντα φορές την ημέρα.
ΕΠΙΤΙΜΙΟ
Επιτίμιο είναι μια “συνταγή” που θα σου δώσει ο γιατρός της ψυχής (πνευματικός) για να σε βοηθήσει στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια δεν αποκτάται κατά παραγγελία, αλλά χρειάζεται κόπο και προσπάθεια και κάποια μυστικά που θα τα μάθεις από πνευματικά βιβλία και τον πνευματικό σου. Μπορεί να σου πει να νηστέψεις τρείς μέρες ή να επισκεφτείς ένα ίδρυμα ή να δώσεις ελεημοσύνη για την ψυχή σου κλπ.
Όπως έχεις τον οικογενειακό γιατρό που ξέρει το ιστορικό σου από παιδί και σε συμβουλεύει για κάθε πρόβλημα υγείας, έτσι πρέπει να έχεις και τον πνευματικό που να σε ξέρει και να τον εμπιστεύεσαι ότι και αν συμβεί. Στην αρχή ίσως χρειαστεί να γνωρίσεις 2-3, μέχρι να διαλέξεις εκείνον που αναπαύει την ψυχή σου και σε βοηθάει περισσότερο να πλησιάσεις το Θεό, αλλά μετά πρέπει να τον βλέπεις σαν πνευματικό πατέρα, αναντικατάτατο.
Άγιο Λείψανο της *Αγίας Νυμφοδώρας*
Υποδοχή της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας Πεταλιδιωτίσσης στον Ι. Ναόν Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως
1 Ιουνίου 2025 στις 6.30 μ.μ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Αγαπητοί μας ενορίτες ,
Η μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης, το Άγιο Πάσχα πλησιάζει και μας υπενθυμίζει τη σημασία της αγάπης, της προσφοράς και της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπό μας.
Το Ε.Φ.Τ. του Ναού μας θα ξεκινήσει τη συλλογή και διανομή «Δεμάτων Αγάπης» για να υποστηρίξουμε οικογένειες και άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Παρακαλείσθε να συμμετάσχετε στην προσπάθειά μας αυτή είτε προσφέροντας τρόφιμα είτε κάποιο χρηματικό ποσό, λαμβάνοντας τη σχετική απόδειξη.
Καλή και ευλογημένη Μ. Εβδομάδα, καλό Πάσχα!
Τα Άγια Θεοφάνεια
Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας, η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού.
Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί.
Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον. Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει. Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).
Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ!
Αγαπητοί μας αδελφοί,
Σήμερα, γιορτάζουμε την Θεία ενανθρώπιση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Είναι η ημέρα που ο Θεός κατέβηκε στη γη ως βρέφος, φέρνοντας το φως της σωτηρίας σε όλο τον κόσμο. Η Γέννηση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο θαύμα της θείας οικονομίας, που χωρίζει την ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστόν εποχή .
Η εορτή των Χριστουγέννων μας καλεί να αναλογιστούμε την ταπείνωση και την αγάπη του Θεού. Ο Χριστός γεννήθηκε σε μια φάτνη ανάμεσα στα ζώα , φτωχά και ταπεινά, για να μας διδάξει ότι η αληθινή δύναμη και η αληθινή δόξα βρίσκονται στην ταπείνωση και την αγάπη .
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, αν όντως έχουμε γνωρίσει πραγματικά τον Χριστό. Στολίζουμε τα σπίτια μας, ανταλλάσσουμε δώρα και απολαμβάνουμε τα γιορτινά τραπέζια, αλλά έχουμε ανοίξει τις καρδιές μας για να δεχθούμε τον Χριστό; Η αληθινή γιορτή των Χριστουγέννων δεν αφορά μόνο την υλιστική πλευρά της ζωής αλλά κυρίως την πνευματική μας κατάσταση Είναι η στιγμή που καλούμαστε να ανανεώσουμε την πίστη μας, να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και να δεχθούμε τη θεία χάρη.
Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, με ταπεινότητα και ευγνωμοσύνη, ζητώντας από τον Κύριο να μας καθοδηγήσει στο φως της αλήθειας και της αγάπης Του. Ας κάνουμε τις καρδιές μας φάτνες, όπου θα γεννηθεί ο Χριστός και θα φέρει ειρήνη και χαρά στη ζωή μας .
Οι Ιερείς, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, τα μέλη του Ε.Φ.Τ σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα , με υγεία, αγάπη και πνευματική πρόοδο!
ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Στις 15 Νοεμβρίου εκάστου έτους άρχεται η νηστεία των Χριστουγέννων που ολοκληρώνεται στις 24 Δεκεμβρίου και μας προετοιμάζει ψυχικά και σωματικά να υποδεχθούμε το μήνυμα της ενσαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
40 ημέρες ως τη Γέννηση του Θεανθρώπου
40 ημέρες Αγάπης
40 ημέρες Αγώνα
40 ημέρες Προσευχής
40 ημέρες Συγχώρησης
40 ημέρες Νηστείας
Ποιο είναι όμως το αληθινό νόημα της Νηστείας;
Η σωματική νηστεία είναι ένα βοηθητικό μέσο που μας χορηγεί η Εκκλησία μας, προκειμένου να ελευθερωθούμε από τα πάθη.
Αν η νηστεία δεν συντελεί στην κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη, τότε είναι μάταιη και ανώφελη. Αλήθεια, τι νόημα έχει το να αποφεύγει κανείς κάποιες τροφές και ταυτόχρονα να επιδίδεται ανεξέλεγκτα σε διάφορες κακίες και αμαρτίες, που μολύνουν την ψυχή; Σε μια τέτοια μολυσμένη ψυχή δεν πρόκειται ποτέ να αναπαυθεί το Πνεύμα του Θεού. Απεναντίας, ο άνθρωπος που και το σώμα του ταπεινώνει με τη νηστεία των τροφών και την ψυχή του καθαρίζει με τη «νηστεία» των παθών –αυτή είναι η πνευματική νηστεία–, αναδεικνύεται άξιο κατοικητήριο του Χριστού.
Τη νηστεία τη νομοθέτησε ο Θεός στον παράδεισο, αμέσως μετά την πλάση του ανθρώπου, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2, 17). Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρονται πολλές περιπτώσεις νηστείας. Ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ με τη νηστεία ταπείνωνε την ψυχή του (Ψαλ. 34, 13) και νήστευε τόσο, που τα γόνατά του έτρεμαν, όπως ομολογεί ο ίδιος (Ψαλ. 108, 24). Σε κάθε δύσκολη περίσταση οι Ισραηλίτες κήρυσσαν γενική νηστεία και προσευχή. Ο μωσαικός νόμος όριζε τη νηστεία (Αριθ. 29, 7).
Ο Ιησούς Χριστός, που ήρθε όχι για να καταργήσει τον Νόμο αλλά για να τον συμπληρώσει (Ματθ. 5, 17), επικύρωσε τη νηστεία πρώτα-πρώτα με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες (Ματ. 4, 2), και έπειτα με τη διδαχή Του: «Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί…» (Ματ. 6, 16). Βεβαίωσε, άλλωστε, ότι «το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματ. 17, 21).
Ο,τι δίδαξε με τα λόγια Του και με τη θεανθρώπινη ζωή Του ο Χριστός, αυτό ακολουθούσε πάντα και συνεχίζει να ακολουθεί η Εκκλησία απαρασάλευτα. Οι άγιοι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί τηρούσαν την εντολή της νηστείας με ακρίβεια, όπως πληροφορούμαστε από τις Πράξεις των Αποστόλων (13, 2· 14, 23). Πολύ νωρίς, μάλιστα, η νηστεία θεσμοθετήθηκε με συγκεκριμένους ιερούς κανόνες (69ος Αγίων Αποστόλων, 89ος Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου κ.α.).
Η ωφέλεια της νηστείας είναι πολλαπλή:
Πρώτον, αυτή κάνει τον άνθρωπο να αντιληφθεί σύντομα και ξεκάθαρα πως, για να διατηρηθεί στη ζωή, δεν χρειάζεται λουκούλλεια και πολυδάπανη διατροφή, και πως, απεναντίας, την υγεία του τη διασφαλίζει καλύτερα με τη λιτή δίαιτα.
Δεύτερον, αποκαλύπτει στον άνθρωπο τα πάθη και τις αδυναμίες του, καθώς αυτός, με την αυστηρή εγκράτεια από τις τροφές, διαπιστώνει πόσο προσκολλημένη είναι η ψυχή του στην ύλη και την απόλαυση.
Τρίτον, καθαρίζει τον νου από τους κακούς λογισμούς και τον γεμίζει με την προσευχή και τη μνήμη του Θεού. Όποιος νηστεύει, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προσεύχεται με αγαθό πνεύμα.
Τέταρτον, κάνει την ψυχή ανάλαφρη και ρωμαλέα, την υψώνει πάνω από τα γήινα και την ομοιώνει με τις άσαρκες ουράνιες δυνάμεις.
Πέμπτον, ισχυροποιεί τη θέληση και υποτάσσει το σώμα στο πνεύμα.
Έκτον, καταστέλλει τις σαρκικές ορμές και συντελεί στη νέκρωση όλων των παθών, στη γενική δηλαδή θεραπεία της ψυχής, επομένως και στη σωτηρία της.
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Επιμέλεια: Πρωτ. Αλέξιος Αμπντάλλα
Η Μεταμόρφωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος έχει κεντρική θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία. Είναι ένα γεγονός που έχει την ίδια σημασία με τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση.
Τί είναι, όμως η Μεταμόρφωση; Είναι η αποκάλυψη του άρρητου μεγαλείου της θεότητάς Του. «μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».
Μας αποκαλύπτει ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Η αλλαγή της μορφής του, το θείο άκτιστο φως που τον περιτριγύρισε, η φωνή του Πατρός που μαρτύρησε για την θεϊκή του φύση, όλα αυτά δηλώνουν ότι είναι Θεός. Για πρώτη φορά ο Χριστός παρουσιάζει στα μάτια των ανθρώπων «το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος», δηλαδή την αληθινή ομορφιά την οποία είχε αρχικά και στην οποία μπορεί να ξαναφθάσει ο άνθρωπος, αφού πλάσθηκε «κατ’ εικόνα» του Θεού.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Χριστός λίγες ημέρες πριν το σταυρικό Του θάνατο, παρέλαβε τους τρεις αγαπημένους του μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανέβηκαν στο όρος Θαβώρ.
Την εποχή εκείνη συνηθιζόταν τα μεγάλα γεγονότα να γίνονται σε ψηλά βουνά. Ο Χριστός ανήλθε στο όρος για να δείξει ότι βρήκε το πλανηθέν πρόβατο και το ελευθέρωσε εκ της αμαρτίας. Αυτός είναι ο πραγματικός ποιμήν, όπως λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Γιατί όμως ήταν κοντά Του μόνο οι τρεις αγαπημένοι Του μαθητές; O λόγος είναι ότι πέρα από την σύμπνοια που τους χαρακτήριζε, είχαν τις τρεις μεγάλες αρετές που τους έκαναν να μοιραστούν με τον Θεό το μυστήριο της Ενσαρκώσεως, της Σταυρώσεως, να έλθουν αντιμέτωποι με την κάθοδό Του εις τον Άδη και να λάβουν τα νέα της Αναστάσεώς Του. Οι αρετές που είχαν οι τρεις αυτοί μαθητές ήταν ο Πέτρος την πίστη, ο Ιάκωβος την ευθύτητα και ο Ιωάννης την αγάπη.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης δίνει μια διαφορετική ερμηνεία στο γιατί να είναι αυτοί οι τρεις πρόκριτοι και αγαπημένοι μαθητές. Αναφέρει ότι ο Απόστολος Πέτρος είχε σταθερότητα στην τήρηση των εντολών Του, ο Απόστολος Ιάκωβος για την προθυμία του να πιει το ποτήριο του μαρτυρίου για την αγάπη του Κυρίου και ο Απόστολος Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής, για την αγνότητά του. Οι μαθητές αυτοί γίνονται μάρτυρες και κοινωνοί της Μεταμορφώσεως.
Στο Θαβώρ οι μαθητές αντίκρυσαν ένα ανερμήνευτο θαύμα. Το πρόσωπό Του έλαμπε σαν τον ήλιο και τα ρούχα του σαν το φως και όχι σαν το συνηθισμένο φως, όχι σαν το φως του ήλιου, αλλά το άκτιστο Φως που εξέπεμψε η Θεότητα του Χριστού. Οι Μαθητές αντίκρυσαν δύο ήλιους, τον αισθητό και το νοητό. Αυτό μας το τεκμηριώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ένα τροπάριο του Κανόνος της εορτής «Υπεκρύβη ακτίσι θεότητος αισθητός ήλιος ως εν όρει Θαβωρίω είδε σε μεταμορφούμενον, Ιησού μου».
Στο γεγονός της Μεταμορφώσεως αποκαλύφθηκε η Αγία Τριάδα, όπως έγινε στον Ιορδάνη με την Βάπτιση του Κυρίου. Ο Χριστός φανερώνει μέσα από την ανθρώπινή Του φύση, την θεϊκή Του δόξα. Μέτοχοι της Θαβώριας Μεταμορφώσεως είναι η φύση και η κτίση.
Στο όρος Θαβώρ εμφανίζονται οι 2 μεγάλοι προφήτες, αντιπρόσωποι της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι προσκυνούν τον Κύριο και συζητούν μαζί του για το πάθος και τον θάνατό Του.
Την ανθρώπινη ύπαρξη εκπροσωπούν οι τρεις πρόκριτοι μαθητές. Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης βλέπουν το θαύμα αυτό με φόβο και τρόμο. Στη συνέχεια κήρυξαν εις πάντα τα έθνη, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «του Πατρός το απαύγασμα». Είδαν τα προοίμια της μελλούσης Βασιλείας.
Με τη Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ, διακρίνουμε το πώς θα λάμπουν οι Άγιοι. Ο Κύριος αποκαλύπτει την δόξα Του, μεταμορφώνει το πρόσωπό Του και το κάνει πιο λαμπρό και από τον ήλιο.
Κατά την Μεταμόρφωση, ο Χριστός, δεν προσέλαβε κάτι που δεν είχε, αλλά φανέρωσε την δόξα Του. Τη δόξα που είχε πάντοτε ως Θεάνθρωπος και έδωσε ενίσχυση και στήριγμα στους Μαθητές Του ενόψει της Σταυρώσεώς Του. Αν ο Κύριος δεν έδινε αυτή την ενίσχυση, οι Μαθητές δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την Σταύρωση του Διδασκάλου τους.
Ο Χριστός με την Μεταμόρφωσή Του μας βεβαιώνει ακόμη μια φορά ότι είναι «το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο».
Παρόλα αυτά, στους μαθητές δεν δείχνει όλη του την λαμπρότητα γιατί ήταν αδύνατο να αντέξουν. Κανείς δεν μπορεί να δει το πρόσωπο του Θεού και την πραγματική του δόξα. «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε».
Η Μεταμόρφωση προβάλλεται ως μια εμπειρία ζωής, η οποία σχετίζεται με τον Χριστό αλλά και τον κάθε άνθρωπο. Μας οδηγεί στο όρος της προσωπικής μας μεταμορφώσεως και ανανεώσεως. Γι’ αυτό εάν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό, θα πρέπει να μεταμορφωθούμε κι εμείς μαζί Του, να έχουμε καθαρότητα βίου ώστε να δούμε κι εμείς το φως της Μεταμορφώσεώς Του.
Ας καθαρίσουμε την διάνοιά μας από τους μάταιους και γήινους μολυσμούς, όπως αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ο μόνος χώρος που θα μας βοηθήσει να μεταμορφωθούμε είναι η Εκκλησία.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος
Δάσκαλος - Θεολόγος
Εν όψει της Μεγάλης Θεομητορικής Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σας ανακοινώνουμε ότι από 1/8/24 έως 13/8/24 θα ψάλλεται καθημερινώς στον Ι. Ναό μας (πλην Σαββάτου, της παραμονής της εορτής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου 5/8/24 και της παραμονής της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 14/8/24) στις 6.30 το απόγευμα ο Εσπερινός και εναλλάξ ο Μέγας και ο Μικρός Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο.
Παρακαλούνται οι ευσεβείς ενορίτες μας να προσέρχονται ευλαβώς συμπροσευχόμενοι ίνα μεσιτεύσει η Μητέρα όλων μας δια τη σωτηρία των ψυχών ημών.
Σας ευχόμεθα
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ